2 Corinthians 11
1 Εἴθε νὰ ὑποφέρητε ὀλίγον τι τὴν ἀφροσύνην μου· ἀλλὰ καὶ ὑποφέρετέ με.
2 Διότι εἶμαι ζηλότυπος πρὸς ἐσᾶς κατὰ ζηλοτυπίαν Θεοῦ· ἐπειδή σᾶς ἠρραρώνισα μὲ ἕνα ἄνδρα, διὰ νὰ σᾶς παραστήσω παρθένον ἁγνήν εἰς τὸν Χριστόν.
3 φοβοῦμαι ὅμως μήπως, καθὼς ὁ ὄφις ἐξηπάτησε τὴν Εὔαν διὰ τῆς πανουργίας αὑτοῦ, διαφθαρῇ οὕτως ὁ νοῦς σας, ἐκπεσὼν ἀπὸ τῆς ἁπλότητος τῆς εἰς τὸν Χριστόν.
4 Διότι ἐὰν ὁ ἐρχόμενος κηρύττῃ πρὸς ἐσᾶς ἄλλον Ἰησοῦν, τὸν ὁποῖον ἡμεῖς δὲν ἐκηρύξαμεν, ἤ λαμβάνητε ἄλλο πνεῦμα, τὸ ὁποῖον δὲν ἐλάβετε, ἤ ἄλλο εὐαγγέλιον, τὸ ὁποῖον δὲν ἐδέχθητε, καλῶς ἠθέλετε ὑποφέρει αὐτόν.
5 Ἀλλὰ στοχάζομαι ὅτι δὲν εἶμαι εἰς οὐδὲν κατώτερος τῶν πρωτίστων ἀποστόλων.
6 Ἐὰν δὲ καὶ ἦμαι ἰδιώτης κατὰ τὸν λόγον, ἀλλ᾿ οὐχὶ κατὰ τὴν γνῶσιν, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ τρόπῳ ἐφανερώθημεν κατὰ πάντα εἰς ἐσᾶς.
7 Ἤ ἔπραξα ἁμαρτίαν ταπεινόνων ἐμαυτὸν διὰ νὰ ὑψωθῆτε σεῖς, διότι σᾶς ἐκήρυξα δωρεὰν τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ;
8 Ἄλλας ἐκκλησίας ἐγύμνωσα λαβὼν τὰ ἀναγκαῖα διὰ τὴν ὑπηρεσίαν σας,
9 καὶ ὅτε ἤμην παρὼν εἰς ἐσᾶς καὶ ἐστερήθην, δὲν κατεβάρυνα οὐδένα· διότι τὴν στέρησίν μου προσανεπλήρωσαν οἱ ἀδελφοὶ ἐλθόντες ἀπὸ Μακεδονίας· καὶ κατὰ πάντα ἐφύλαξα ἐμαυτὸν καὶ θέλω φυλάξει ἀβαρῆ πρὸς ἐσᾶς.
10 Εἶναι ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ ἐν ἐμοὶ ὅτι ἡ καύχησις αὕτη δὲν θέλει ἀποκλεισθῆ εἰς ἐμὲ ἐν τοῖς τόποις τῆς Ἀχαΐας.
11 Διὰ τί; διότι δὲν σᾶς ἀγαπῶ; ὁ Θεὸς γινώσκει.
12 Ὅ, τι δὲ κάμνω, τοῦτο καὶ θέλω κάμνει, διὰ νὰ ἐκκόψω τὴν ἀφορμήν τῶν θελόντων ἀφορμήν, ἵνα εὑρεθῶσιν εἰς ἐκεῖνο, διὰ τὸ ὁποῖον καυχῶνται, τοιοῦτοι καθὼς καὶ ἡμεῖς.
13 Διότι οἱ τοιοῦτοι εἶναι ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστόλους Χριστοῦ.
14 Καὶ οὐδὲν θαυμαστόν· διότι αὐτὸς ὁ Σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός.
15 Δὲν εἶναι λοιπὸν μέγα ἄν καὶ οἱ διάκονοι αὐτοῦ μετασχηματίζωνται εἰς διακόνους δικαιοσύνης, τῶν ὁποίων τὸ τέλος θέλει εἶσθαι κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν.
16 Πάλιν λέγω, Μηδεὶς ἄς μή μὲ στοχασθῇ ὅτι εἶμαι ἄφρων· εἰ δὲ μή, δέχθητέ με κἄν ὡς ἄφρονα, διὰ νὰ καυχηθῶ καὶ ἐγὼ ὀλίγον τι.
17 Ὅ, τι λαλῶ, εἰς τοῦτο τὸ θάρρος τῆς καυχήσεως, δὲν λαλῶ κατὰ τὸν Κύριον, ἀλλ᾿ ὡς ἄφρων.
18 Ἐπειδή πολλοὶ καυχῶνται κατὰ τὴν σάρκα, θέλω καυχηθῆ καὶ ἐγώ.
19 Διότι σεῖς εὐχαρίστως ὑποφέρετε τοὺς ἄφρονας, ὄντες φρόνιμοι·
20 ἐπειδή ὑποφέρετε, ἐὰν τις σᾶς καταδουλόνῃ, ἐὰν τις σᾶς κατατρώγῃ, ἐὰν τις λαμβάνῃ τὰ ὑμῶν, ἐὰν τις ἐπαίρηται, ἐὰν τις σᾶς κτυπᾷ εἰς τὸ πρόσωπον.
21 Κατὰ ἀτιμίαν λέγω, ὡς νὰ ἤμεθα ἡμεῖς ἀσθενεῖς. Ἀλλ᾿ εἰς ὅ, τι τολμᾷ τις, ἀφρόνως ὁμιλῶ, τολμῶ καὶ ἐγώ.
22 Ἑβραῖοι εἶναι; καὶ ἐγώ· Ἰσραηλῖται εἶναι; καὶ ἐγώ· σπέρμα Ἀβραὰμ εἶναι; καὶ ἐγώ·
23 ὑπηρέται τοῦ Χριστοῦ εἶναι; παραφρονῶν λαλῶ, πλειότερον ἐγώ· εἰς κόπους περισσότερον, εἰς πληγὰς καθ᾿ ὑπερβολήν, εἰς φυλακὰς περισσότερον, εἰς θανάτους πολλάκις.
24 Ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων πεντάκις ἔλαβον πληγὰς τεσσαράκοντα παρὰ μίαν,
25 τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθοβολήθην, τρὶς ἐναυάγησα, ἕν ἡμερονύκτιον ἐν τῷ βυθῷ ἔκαμον.
26 εἰς ὁδοιπορίας πολλάκις, εἰς κινδύνους ποταμῶν, κινδύνους ληστῶν, κινδύνους ἐκ τοῦ γένους, κινδύνους ἐξ ἐθνῶν, κινδύνους ἐν πόλει, κινδύνους ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνους ἐν θαλάσσῃ, κινδύνους ἐν ψευδαδέλφοις·
27 ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν πείνῃ καὶ δίψῃ, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι·
28 ἐκτὸς τῶν ἐξωτερικῶν ὁ καθ᾿ ἡμέραν ἐπικείμενος εἰς ἐμὲ ἀγών, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν.
29 Τίς ἀσθενεῖ, καὶ δὲν ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται, καὶ ἐγὼ δὲν φλέγομαι;
30 Ἐὰν πρέπῃ νὰ καυχῶμαι, θέλω καυχηθῆ εἰς τὰ τῆς ἀσθενείας μου.
31 Ὁ Θεὸς καὶ Πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὤν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, γνωρίζει ὅτι δὲν ψεύδομαι.
32 Ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης τοῦ βασιλέως Ἀρέτα ἐφρούρει τὴν πόλιν τῶν Δαμασκηνῶν, θέλων νὰ μὲ πιάσῃ,
33 καὶ διὰ θυρίδος ἀπὸ τοῦ τείχους κατεβιβάσθην ἐν κοφίνῳ καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ.